อายุ

ทำไมหรอ...การที่คนเราจะโตหรือเรียนรู้อะไรต้องขึ้นอยู่กับอายุด้วย หลายๆครั้งที่ฉันโดนใครๆกล่าวหาว่าไม่โตซักที ไม่รู้ฟ้า(ไม่รู้จักกาลเทศะ) ไม่เข้าใจอะไรบ้างเลย และสิ่งที่ฉันพูดกับตัวเองคือ เฮ้ย..จะยี่สิบเอ็ดแล้วนะโว้ย!!! ทำไรที่สมกับอายุได้ป่าววว แต่งตัวเด็กๆ นิสัยเด็กๆขี้อ้อน ขี้งอแง พูดไม่รู้เรื่องหรอ
.....หลายคนคงไม่อยากจะโต เพราะถ้าโตแล้ววว คงมีหน้าที่รับผิดชอบอีกมากมาย ต้องทำงาน ต้องวางแผน คิดเรื่องนู้นเรื่องนี้ มุ่งแต่การประสบความสำเร็จ ซึ่งฉันก็เป็นอีกหนึ่งคนที่ไม่อยากโต...==" เฮ้อ....ก็โตแล้วมันเหนื่อยนี่นา แต่สำหรับตอนนี้ ฉันอยากโตแล้วนะ ฉันอยากเป็นผู้ใหญ่ ที่ไม่ต้องให้ใครมาว่า ว่าไม่รู้ฟ้า คอยถามว่าเมื่อไหร่จะโตซักที ก็เพราะอะไรหล่ะ??? ฉันอยากทำให้คนที่ฉันรักสบายใจบ้าง อยากให้ใครหลายๆคนเชื่อมั่นในความเป็นฉัน อยากให้รู้ว่าฉันก็ไม่ได้ไร้สาระไปวันๆอย่างที่ใครๆคิดหรอก แต่อะไรๆมันก็ช่างเปลี่ยนยากเหลือเกิน แต่ฉันก็พยายามแล้วนา... จนตอนนี้หนึ่งอย่างที่ฉันทำได้ก็คือ...ใจเย็นลง... ไม่ใช่เด็กๆเหมือนเมื่อก่อน ที่เมื่อไม่พอใจอะไรก็ขว้างข้าวของ(เอ...หรือเพราะมีแฟนแก่..หุหุ...เกี่ยวมั้ย) ฉันโตขึ้นมาหนึ่งอย่างแล้วนะ เย้ๆๆๆฝึกบ่อยๆค่อยๆโต ฉันจะทำให้ได้นะเป็นผู้ใหญ่^^ เอ...ถ้าเป็นผุใหญ่จะมีใครกล้าว่าป่าววว!!!