วันศุกร์ที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2552

สีสันต์วันหยุด

เมื่อช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาฉันได้เดินทางไปเที่ยวยังสถานที่ต่างๆ ซึ่งเป็นอะไรที่มีความสุขที่ซู๊ดดดดด และไม่ลืมที่จะเก็บภาพประทับใจมาฝากเพื่อนๆนะ เริ่มที่รูปแรกกันเลยยย

ลานกางเต้น ห้วยน้ำดัง บรรยากาศดีมาก วิวสวย ช่วงฤดูหนาวก็คงจะสวยมากกว่านี้แน่ๆ แต่ผู้คนคงจะมากมาย ถ่ายรูปคงจะยากซักหน่อย


รูปนี้คือที่พักที่ฉันไปพักมา เอลวิลล่า รีสอร์ท ที่ปาย บรรยากาศดีมาก เป็นส่วนตัวดี ที่พักคือบ้านสไตน์รีสอร์ท และที่เป็นห้องๆก็มี แต่มาเที่ยวสถานที่หยังงี้ คงต้องให้เข้ากับบรรยากาศหน่อยยย




ทางเดินที่เบลวิลล่ารีสอร์ทที่ปาย เขียวชอุ่มเชียววว





ร้านกาแฟ ที่ใกล้ๆกับสะพานประวัติศาสตร์ปาย อยู่หน้าบุระลำปายรีสอร์ท จุดเด่นของร้านก็คือ การแต่งร้านและมีหุ่นซึ่งเป็นบุรุษไปรษณีและตู้ไปรษณี ซึ่งเป็นที่ดึงดูดลูกค้า และนักถ่ายรูปเป็นอย่างมาก แต่มุมนี้จะมีใครมองเห็นรึยางนะ ชอบๆ


รูปนี้ตาไร้สมองเป็นคนถ่าย แต่ยัยบ๊องเป็นคนนำเสนอแล้วเอามาตกแต่งนิดหน่อย เป็นวันนึงที่พระจันทร์เต็มสวยมาก คือวันออกพรรษาที่เชียงใหม่ โรงแรมเรสซิเด้นท์ สีสวยนะรูปนี้





รูปนี้เป็นอีกรูปหนึ่งที่แสดงถึงความสวยงามและความสดใสของท้องฟ้า โดยมีต้นไม้ไร้ใบเป็นจุดสนใจอยู่



พระพุทธรูปองค์ใหญ่ ริมฝั่งโขง ที่สามเหลี่ยมทองคำ






ร้านกาแฟปายหนาว ที่สี่แยกปายหนาวร้านน่ารักมากกกก ตกแต่งโดนใจ จัดไฟยามคำคืนได้อย่างสวยงาม




ยังมีรูปอีกมากมาย ที่ยังไม่ได้เอามาอวด ไว้จะเอามาอวดน๊ะ บ้ายบาย^^





วันอาทิตย์ที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2552

การสื่อข่าวเบื้องต้น

การเรียนนิเทศศาสตร์ของฉันในภาคเรียนที่ผ่านมา ช่างเป็นการเรียนที่แสนจะเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน ไม่ว่าจะเป็นรายวิชาการเขียนบทวิทยุ-โทรทัศน์ การถ่ายภาพเบื้องต้น หลักการโฆษณา และการสื่อข่าวเบื้องต้น แต่ก็ทำให้ฉันมีประสบการณ์มากขึ้น
รายวิชาการสื่อข่าวเบื้องต้น เป็นวิชาหนึ่งที่ทำให้ฉันเป็นมีความกระตือรือล้นในการทำงาน ตรงต่อเวลา และเป็นคนหูตากว้างไกล ติดตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน และมิเพียงเท่านี้ รายวิชาการสื่อข่าวเบื้องต้น ยังฝึกให้ฉันได้ปฏิบัติงานและอยู่ในสถานการณ์จริงของการเป็นนักข่าว ไม่ว่าจะเป็นการตั้งประเด็นข่าว การวิเคราะห์คุณค่าข่าว การเข้าหาแหล่งข่าวซึ่งเป็นเรื่องที่เหนื่อยแต่ก็ท้าทาย และสุดท้ายการเขียนข่าวให้เป็น ฉันจะเรียนรายวิชานี้ไม่ประสบความสำเร็จเลย ถ้าไม่มีครูผู้สอนที่คอยกดดัน และชี้แนะในสิ่งที่ถูกที่ควรด้วยใบหน้าที่ดูน่าเกรงขาม แต่ลึกๆแล้วเป็นท่านเป็นครูที่ใจดีมาก
และไม่ว่าผลการเรียนในรายวิชานี้จะเป็นอย่างไร ไม่สำคัญนัก แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ฉันได้เรียนรู้ประสบการณ์อันล้ำค่าจากรายวิชานี้ และฉันทำดีที่สุดแล้ว

วันพุธที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2552

Flowers by Dum^^




วันนี้เก็บภาพดอกไม้จากสถานที่ต่างๆที่ได้ไป มาฝากกันนะคะ อาจจะไม่สวยสักเท่าไหร่

เพราะว่าเป็นมือใหม่หัดลั่นชัตเตอร์...ฝากไว้..ช่วยคอมเมนท์ด้วยนะ...จะได้ปรับปรุงในโอกาสต่อไป



เริ่มที่รูปนี้เลยนะคะ^^
รูปนี้ถ่ายที่ ม.เทคโนโลยีราชมงคลล้านนา เชียงราย...ชอบรูปนี้นะ...อืม..แต่มันรกไปหน่อย..ว่ามั้นคะ..ชอบตรงที่เราเห็นได้ถึงจุดที่ต่ำสุดและสูงสุด นั่นก็คือโคนของต้นปุ๋ยและขอบของท้องฟ้า ซึ่งก็เหมือนชีวิตของเรา ถ้ามองดีๆเราก็อยู่ใกล้กับความสำเร็จมาก ถ้าเปรียบเราเป็นดังต้นปุ๋ย และความสำเร็จเป็นท้องฟ้า ลองมองดูสิคะ ว่าฟ้ากับต้นปุ๋ยอยู่ติดกันเลย




รูปนี้ก็ธรรมดาๆแต่ว่าสีสดใสดี..สีแดงสดเชียว^^




อันนี้ดอกไรไม่รู้ รู้แต่ว่า..สวยมากๆไม่เคยเห็นที่ไหน แต่ภาพนี้มีพื้นหลังดำ ทำให้ภาพดูเด่นขึ้นค่ะ



นี่ๆๆๆภาพนี้เลย ถึงแม้จะรกไปหน่อย แต่สีสันต์สดใสมากๆ บวกกับพื้นหลังสีดำยิ่งทำให้ภาพดูโดดเด่นขึ้นไปอีก แต่ที่สำคัญ เห็นอะไรตัวเล็กๆในภาพมั้ยคะ...มดค่ะ..ได้กลิ่นอายของธรรมชาติดีอะ..ว่าม๊ะ..คริคริ





รูปนี้ถ่ายที่วัดป่าดอยพระบาท ซึ่งกว่าจะขึ้นไปถึงรอยพระพุทธบาทต้องขึ้นบรรได 942 ขั้น โอ้ว..แม่จ้าว...แต่พอขึ้นไปกลับได้มาแค่เนี๊ยะ..เพราะฟ้าฝนไม่เป็นใจ..ไว้โอกาสหน้าจะไปใหม่..จะต้องเก็บภาพสวยๆมาเยอะๆให้ได้



ดอกบัวที่ไร่แม่ฟ้าหลวง..สีสวยดี..องค์ประกอบภาพก็ใช้ได้เลยอะ..ว่าม๊ะ..คริคริ(ชมตัวเอง)




รูปนี้ก็สวย..แต่ฉากหลังไม่ค่อยเบลอ..เลยดูรกๆไปหน่อย...




สีสันต์สดใส...มีจุดเด่น..จุดโฟกัสอย่างเห็นได้ชัด..และที่สำคัญมันเป็นสีแดง...ช๊อบชอบ..อิอิ




อะอะ..นิดนุงๆ..รูปสุดท้าย..รูปนี้มีจุดเด่นชัดเจนดีอะ..เลยขอให้นิยามของภาพนี้ว่า.."เด็ดเดี่ยว..แม้เดียวดาย"


***ฝากไว้แค่นี้นะคะ...คอมเนนท์ให้ด้วยนะ..แล้วจะเก็บภาพดอกไม้มาฝากใหม่ค่ะ









วันอาทิตย์ที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2552

วันแม่...หนูรักแม่นะ^^

วันที่ 12 สิงหาคม ที่ผ่านมาเป็นวันแม่แห่งชาติ ซึ่งในวันแม่ของแต่ละปีดิฉันก็มักจะไปกราบแม่ และปีนี้ก็เช่นกัน ดิฉัน พี่ชาย และน้องสาวตัวแสบ ก็ได้ซื้อพวงมาลัยดอกมะลิไปกราบแม่และบอกรักแม่ และทุกๆครั้ง แม่ก็จะอวยพรให้ลูกๆแต่ละคน ซึ่งดิฉันจำได้ขึ้นใจ กับคำที่แม่อวยพรให้ "ให้ตั้งใจเรียน เรียนหนังสือเก่งๆนะลูก ไม่เจ็บไม่ไข้ และเป็นเด็กดีของแม่อย่างนี้ตลอดไป" หลังจากที่แม่พูดจบ ฉันก็เข้าไปกอดแม่แล้วเปลี่ยนกันหอมแก้ม ฟังดูแล้วอาจจะเป็นอะไรที่ดูเด็กๆแต่ครอบครัวของฉันเป็นอย่างนี้มาตลอด แม้กระทั้งพี่ชายที่มีครอบครัวแล้วก็ยังกอดและหอมแก้มแม่อย่างไม่อาย เพราะความรักความผูกพันของคำว่าแม่กับลูก แต่มิใช่แค่วันแม่เท่านั้นที่ดิฉันจะรักแม่และกอดแม่ แต่ทุกๆวันของฉันมีแม่เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญยิ่งในชีวิต
อีกคนหนึ่งที่สำคัญมากในชีวิต ที่ดิฉันและพี่ชายไม่เคยลืมที่จะโทรหาเลยในวันแม่ นั่นก็คือ ยาย ที่เลี้ยงดูฉันและพี่ชายมาตั้งแต่เด็กๆ ฉันโทรไปหายาย และบอกยายว่า "ยาย..วันนี้วันแม่หนูรักยายเหมือนแม่ของหนูอีกคนนึงนะคะ"และยายก็ตอบว่า"จร้า..ไว้มาเที่ยวหายายบ้างนะลูก.." ฉันและยายคิดถึงกันเสมอ และฉันก็ไปเที่ยวหายายอยู่บ่อยๆถึงแม่ว่าเราจะอยู่ไกลกัน และที่สำคัญไม่ว่าระยะทางจะไกลแค่ไหนความรักความห่วงใยจากยายก็ทำให้เราเหมือนอยู่ใกล้กัน โดยที่เห็นได้ชัดคือ ยายจะฝากอาหาร ขนม และผลไม้ต่างๆมากับรถทัวร์อยู่เสมอ จนทำให้เรารู้สึกเหมือนใกล้ชิดกัน ไม่ว่าจะวันแม่หรือวันไหนๆ"หนูก็รักยายกับแม่นะ"

วันพฤหัสบดีที่ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2552

เป้าหมายของการเรียนนิเทศศาสตร์


ที่ฉันเลือกเรียนนิเทศศาสตร์ ก็เพราะว่า ฉันรักในส่วนประกอบต่างๆของนิเทศศาสตร์ ไม่ว่าจะเป็นการสื่อข่าว การพูดและการประชาสัมพันธ์ การออกแบบโฆษณา และการถ่ายภาพที่ดิฉันรักเป็นชีวิตจิตใจ แต่จะเรียนออกมาได้ประสบความสำเร็จหรือไม่นั้น จะได้เกรดอะไรนั้น ดิฉันไม่ใส่ใจมากนักเพราะดิฉันถือว่า ได้ตั้งใจเรียนอย่างดีที่สุดแล้วและในระหว่างที่เรียนดิฉันก็มีความสุขที่ได้เรียน ส่วนเป้าหมายในชีวิตนั้น ฉันอยากจะเป็นช่างภาพอิสระ อย่างท่องเที่ยวไปยังสถานที่ต่างๆในประเทศไทย และบนโลกกว้างใบนี้ กับกล้องถ่ายรูปตัวโปรดขาตั้งกล้อง และคนที่ฉันรัก เพื่อที่จะเก็บภาพประทับใจและความทรงจำดีๆเอาไว้ แต่ทุกวันนี้ฉันเป็นเพียงตากล้องมือสมัครเล่นที่หัดถ่ายภาพไปเรื่อยๆเพื่อที่จะเป็นมืออาชีพในอนาคต บล็อกนี้ฉันจึงตั้งชื่อว่า"คนสร้างภาพ"



วันอังคารที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2552

ทักทาย

สวัสดีค่ะ...ชาวโลกออนไลน์ทุกคน

คนสร้างภาพ...ในที่นี้ มิได้หมายถึงผู้ที่เสแสร้งแกล้งทำแต่อย่างใด แต่หมายถึงผู้ที่สร้างสรรค์ผลงานศิลปะ รักในการถ่ายภาพ นั่นเอง


ภาพ...มีความสำคัญหรือบ่งบอกถึงอะไรนั้น ก็ขึ้นอยู่กับผู้ชมภาพนั้นเองว่าขณะที่มองภาพนั้นมีอารมณ์อย่างไร คิดออกไปในแนวไหน เพราะการคิด การสร้างสรรค์งานทางด้านนี้ไม่มีกรอบ หรือขอบเขตจำกัดอยู่แล้ว ขึ้นอยู่กับจินตนาการของตัวบุคคลผู้ชื่นชมเอง


ดิฉันก็เป็นบุคคลธรรมดาคนหนึ่ง ที่รักในการถ่ายภาพเป็นชีวิตจิตใจ เพราะเมื่อดิฉันได้ถ่ายภาพ ได้ท่องเที่ยวไปยังสถานที่ต่างๆ มันทำให้ดิฉันมีความสุข ผ่อนคลายความเครียสจากการเรียน จากปัญหาต่างๆมากมาย แต่ดิฉันจะไม่รักการถ่ายภาพเลย ถ้าไม่มีเค้าคนนี้ SuKooY ของฉัน ที่เข้ามาทำให้ฉันรักกล้องถ่ายรูปที่ซื้อมานานแต่ไม่เคยใส่ใจ เค้าเข้ามาทำให้ฉันอยากที่จะถ่ายรูปสวยๆ รวมทั้งเป็นนางแบบสวยๆให้กับเค้า ขอบคุณมากนะ